အျဖဴေရာင္မိန္းကေလး

ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ။ ညကိုေကာင္းေကာင္း အိပ္လို႔ေတာင္မေပ်ာ္ဘူးဗ်ာ။ မနက္ျဖန္ျမန္ျမန္ ေရာက္ေစခ်င္ၿပီဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ေလ၊ အေပ်ာ္အေတြးေတြနဲ႔ မိုးလင္းကာနီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ေမေမလာႏိုးမွ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးၿပီး အိပ္ရာက ကမန္းကတန္းထရတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမေကၽြးတဲ့ မနက္စာကို စားေနတုန္းမွာ ေဖေဖကကၽြန္ေတာ့ကို ` ဒီေန႔... မင္း ကမၻာ့ ေလာကထဲကို မင္းတစ္ေယာက္တည္း စ၀င္ေရာက္ရမဲ႔ေန႔´ တဲ့ ... ဒီစကားကို စေျပာတာနဲ႔ ေမေမဟာ ကၽြန္ေတာ့ကို စိတ္မေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာ (ငိုမတတ္) ၾကည့္ေနရွာပါတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ ေလာကထဲ၀င္တဲ့အခါ ေတြ႕ႀကံဳရမဲ့ အခက္အခဲေတြ၊ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရမဲ့ ျပႆနာေတြ၊ ထားအပ္တဲ့ စိတ္ထားေတြ၊ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ေတြကို မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ (စိတ္မခ်ျခင္း၊ စိုးရိမ္ျခင္းႀကီးစြာနဲ႔) ေျပာဆိုဆံုးမ ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ေတာ့ ေဖေဖ ေျပာတဲ့စကားေတြကို နားေထာင္လိုက္ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္း ရမဲ့ ဘ၀သစ္လမ္းကို (ဘာအခက္အခဲေတြပဲလာလာ ေက်ာ္လႊားပစ္မယ္ဆိုတဲ့) အေတြးေတြနဲ႕ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အိမ္နဲ႔ခြဲရမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေပမဲ့ ေတြ႕ႀကံဳရမဲ့ ေလာကသစ္ကို ပိုလို႔ စိတ္၀င္စားေနမိပါတယ္ .... ဒီလိုနဲ႔ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ေမာင္ႏွမေတြကို ႏႈတ္ဆက္လို႔ ဘ၀ကိုစတင္ပ်ံသန္းပါေတာ့တယ္..
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘ၀ကိုစတင္ပ်ံသန္းခ်င္းမွာပဲ ေပ်ာ္လိုက္တာ.. လြတ္လပ္ေပါ့ပါးလိုက္တာမ်ားဗ်ာ .. ေလဟုန္စီးၿပီး ေနေတာ့တာပါပဲ .. ဘယ္ေနရာၾကည့္လိုက္ၾကည့္လိုက္ စိမ္းလန္းေနတဲ့ လယ္ကြင္းေတြနဲ႔ သစ္ပင္ေတြ၊ ၾကည္လင္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ျပင္ကို ထိုးေဖာက္မတတ္ ျမင္းမားတဲ့ ေတာင္တန္းေတြ၊ ကမၻာ ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးကို ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာနဲ႔ အစြမ္းကုန္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနတဲ့ ေနမင္းႀကီးရယ္၊ အေရာင္ အေသြး စံုလင္တဲ့ ေရာင္စံုပန္းခင္းေတြ၊ ၾကည္လင္ေအးျမစြာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတးသီခ်င္းကို သီဆိုၿပီး စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြ .. အား... သဘာ၀တရားႀကီးက တကယ္လွလြန္းလို႔ အခ်ိန္ေတြဘယ္လိုကုန္ၿပီး အေတာင္ေတြ ေညာင္းရမွန္းမသိေအာင္ကို လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ လူးလာေခါက္တံု ပ်ံသန္းေနေတာ့ပါတယ္။ ဆာလာရင္ အပင္ ေတြက အသီးေတြစားလိုက္ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြက ေရကိုေသာက္လိုက္နဲ႔ တကယ္ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ သီခ်င္းေလးေတာင္ညီးမိပါေသးတယ္ ...
အိမ္ကိုတစ္ခါတစ္ခါေတာ့ သတိရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရလာၿပီေလ။ ကၽြန္ေတာ့မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အမ်ိဳးစံု (သစ္ေတာက္ငွက္၊ ဇရက္၊ ၾကက္တူေရြး .. စသည္ ေပါ့ဗ်ာ) သူတို႔ေတြနဲ႔ အုပ္စုေတြဖြဲ႕ၿပီး ပ်ံသန္းလိုက္၊ စားေသာက္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားမွန္းမသိေအာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဆီက ေလ့လာစရာေတြ သင္ယူစရာေတြ၊ တုယူစရာေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အခ်ိန္ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ ..
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းက `ေဟ့ေကာင္ .. မင္းငါနဲ႔လိုက္မလားတဲ့´.. ေမးလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ကိုလဲ ျပန္ေမးေတာ့ .. လူသားေတြစိုက္တဲ့ စပါးခင္းေတြဘက္ကိုသြားရေအာင္တဲ့ .. ကၽြန္ေတာ္က ေတာေတာင္ေတြ ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလဗ်ာ .. စပါးခင္းေတြဘက္ကို မသြားဘူးဖူးေလ .. ငယ္ငယ္က ေမေမခ်ီလာေၾကြးဘူးတယ္.. ကၽြန္ေတာ္အရမ္းႀကိဳက္ေတာ့ ... ခုသူငယ္ခ်င္းေျပာတဲ့ စပါးေစ႔ေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သြားစာခ်င္တယ္.. ဒါေပမယ့္ .. ေဖေဖက လူသားေတြရွိတဲ့ေနရာက အရမ္းအႏၱရာယ္( ရုပ္ဆိုးဆိုး အရုပ္ႀကီးေတြ၊ ေလာက္စာလံုးေတြနဲ႔) မ်ားတယ္ေျပာဘူးထားေတာ့လည္း သြားရမွာေၾကာက္ေနမိတယ္ . ဒီလို ကၽြန္ေတာ္ ဇေ၀ဇ၀ါ (သြားလည္းသြားခ်င္. သြားလည္းမသြားရဲ) ျဖစ္ေနတုန္းမွာ .... သူငယ္ခ်င္းက ` မင္းေၾကာက္ရင္ လည္း ေနခဲ့ကြာ ´ ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ လိုက္သြားခဲ့တယ္။ စပါးခင္း အေပၚဘက္ ေရာက္ၿပီး စပါးပင္ေတြျမင္ေတာ့ဗ်ာ ေဖေဖေျပာတဲ့ ေၾကာက္စရာ မ်က္နွာနဲ႔ အရုပ္ႀကီးကိုလည္း မေၾကာက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ..ဆင္းၿပီးစားပစ္ လိုက္တာ .. စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စားလိုက္တာ ဗိုက္ကိုတင္း သြားေရာဗ်ာ .. ဗိုက္တင္းလို႔ ဇိမ္ယူေနတုန္း ရွိေသးတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္တို႔စားတဲ့လယ္ကြက္က လယ္ပိုင္ရွင္ (လူသား) က လူသားအေခၚ (ေလးခြ) နဲ႔ ပစ္လို႔ ထပ်ံေျပးလိုက္ရတာဗ်ာ .. စားထားတာေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္ သြားမွန္းမသိဘူး .. ဒါနဲ႔ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့ ေျခေထာက္ကို ေလာက္စလံုးထိသြားလို႔ ေတာ္ေတာ္ အီသြားတယ္ .. တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္ ေျခေထာက္ေကာင္းေကာင္း မေထာက္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္.. ဒါေၾကာင့္ေဖေဖက ေျပာတာ အရမ္းအႏၱရာယ္မ်ား တယ္လို႔ .. ကၽြန္ေတာ္ ေလာက္စလံုး မထိခင္ကတည္းက ခဏခဏ ၾကားဖူး၊ ျမင္ဖူး တာေတြရွိပါတယ္။ လူသားေတြစိုက္တဲ့ လယ္ကြင္းေတြထဲသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆို က်ိဳးတဲ့ သူက်ိဳး၊ ေသတဲ့သူေသနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါဗ်ာ .. လူသားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျမင္တာနဲ႔ (နည္းမ်ိဳးစံု) သံုးၿပီး ေထာက္ေခ်ာက္ဆင္ၿပီး ဖမ္းဖို႔ႀကိဳးစားၾက တာပါပဲ ..
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္ .. လူသားေတြရွိတဲ့ လယ္ကြင္းေတြဘက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ .. ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္သေဘာက်ျမတ္ႏိုးတဲ့ ေတာေတာင္ သစ္ပင္ေတြ၊ စိမ္းလန္းတဲ့ ရႈခင္းေတြ၊ လွပတဲ့ပန္းခင္းေတြ၊ ခင္မင္ၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့ ဘ၀ကို .................
ညီမယု အတြက္ ... ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္မႈပါ .. ...