အျဖဴေရာင္မိန္းကေလး

၂၀၀၈ ကုန္ဆံုးလို႔ ၂၀၀၉ ႏွစ္သစ္ေရာက္ျပန္ၿပီေပါ့... ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးခြန္းေတြထုတ္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်မစိတ္ထဲမွာ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အရာေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါေတြအားလံုးကို ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ ၂၀၀၈ ႏွစ္နဲ႔ အတူ ေျမျမွပ္သၿဂၤိဳလ္ပစ္ဖို႔ စ်ာပန အခမ္းအနားတစ္ခု လုပ္လိုက္ဖို႔စိတ္ကူးရပါတယ္။ အခမ္းအနား လုပ္တယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ (ကိုယ္သာဇတ္လိုက္ ကုိယ္သာ ပရိတ္သတ္) ပါ။

မိဘ၊ ေမာင္ႏွမ ႏွင့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြအေပၚမွာ ဂရုစိုက္မႈ၊ သိတတ္မႈ နည္းခဲ့ပါတယ္။
အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကိုလုပ္ဖို႔အတြက္ အၿမဲတန္းေတြေ၀တတ္ပါတယ္။ ေတြေ၀တယ္ဆိုရာမွာ (ဘာကိုေၾကာက္မွန္း မသိေၾကာက္ေနတတ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျမန္ျမန္ႏွင့္ မွန္မွန္ မခ်ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး)
အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ ေတြ႕လာတဲ့အခါတိုင္း စိတ္ဓါတ္က်လြယ္ၿပီး စကားေျပာတာလည္း ယဥ္ေက်းမႈမရွိဘဲ မုိက္ရိုင္းတတ္ပါတယ္။ အၿမဲတမ္းလိုလိုပဲ တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမ်ားလာပါတယ္။
စိတ္ခံစားမႈကို အၿမဲဦးစားေပးတတ္ပါတယ္။ (လုပ္သင့္သည္၊ ျဖစ္သင့္သည္ကို သိလ်က္သားနဲ႔ မလုပ္ပဲ) အသိေခါက္ခက္အ၀င္နက္ၿပီး စိတ္မွာျဖစ္တဲ့အတိုင္းေနတတ္၊ ေျပာတတ္ ပါတယ္။
က်န္းမာေရးကို နည္းနည္းမွ ဂရုမစိုက္ပဲ ေနခ်င္သလိုေနထိုင္တတ္ပါတယ္။

ထိုအားနည္းခ်က္မ်ားအား ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ႏွင့္အတူ ေျမျမွပ္သၿဂိၤဳလ္လိုက္ပါတယ္။
က်မမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေသာအရာမ်ားသည္ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းစြာ နားေနအိပ္စက္ႏိုင္ပါေစ။
ကြယ္လြန္ေသာေန႔
၃၁.၁၂.၂၀၀၈ ည ၁၂း ၀၀